بهسازی لرزه ای قاب های خمشی بتنی با انواع مهاربندهای فولادی بر اساس سطوح عملکرد

روش طراحی بر اساس سطوح عملکرد سرآغاز فصلی نو در عرصه لرزه ای سازه هاست. در این روش بررسی رفتار سازه با تأکید بر عملکرد هر یک از اعضا در محدوده غیرخطی صورت می گیرد؛ با ورود و جایگزینی روش طراحی بر اساس عملکرد به جای روش قدیمی طراحی بر اساس نیرو، بسیاری از آیین نامه های طراحی در حال گذر از یکسری تغییرات بنیادی می باشند. در حقیقت هدف اصلی از طراحی لرزه ای بر اساس عملکرد این است که طراحان را قادر سازد تا سازه هایی طراحی کنند که عملکردشان قابل پیش بینی باشد. در نسل جدید آیین نامه ها (نظریه نشریه 360) طراحی لرزه ای بر اساس روش عملکرد می باشد. در این روش برای رسیدن ساختمان به سطح عملکرد مورد نظر، نیاز به ارزیابی دقیق ساختمان و انجام تحلیل های غیرخطی می باشد. در تحلیل های غیرخطی رفتار واقعی سازه و تشکیل مفصل پلاستیک در سازه به طور کامل مورد ارزیابی قرار می گیرد. قاب خمشی بتنی از جمله پرکاربردترین سیستم های باربر لرزه ای در سازه های بتنی است. مهم ترین حس آن شکل پذیری بالا و امکان تخصیص مناسب به طراحان معماری می باشد. یکی از روش های مقاوم سازی در ساختمان های بتن آرمه به کارگیری مهاربندهای فولادی متصل به قاب بتنی است. در این پایان نامه قاب های خمشی بتنی 4 و 10 طبقه طراحی شده بر اساس ویرایش دوم استاندارد 2800 طراحی و سپس بر اساس آئین نامه های موجود، با استفاده از مهاربندهای فولادی همگرا و واگرا مقاوم سازی شده و سطوح عملکرد و پارامترهای لرزه ای آن ها مقایسه می شود. برای بهسازی از استاندارد asce41-13 که نشریه 360 بهسازی نیز مطابق آن می باشد، استفاده شده است.