بررسی تاثیر کمبودهای عاطفی محیط پرورشگاه بر مهارت های اجتماعی کودکان بی سرپرست

کودکان بی سرپرست، قربانیان خشونت های جامعه ای هستند که نه تنها آن ها را از داشتن خانواده محروم ساخته، بلکه آن ها را به چشم سر بار و معضلی برای جامعه می نگرد. این کودکان به دلایل مختلفی از جمله فوت والدین، طلاق والدین، عدم وجود کسانی که سرپرستی آنان را به عهده بگیرند و... فاقد سرپرست می باشند. باتوجه به پیچیده شدن زندگی و بیش تر شدن آسیب های اجتماعی و ... نیاز به محیطی می باشد که بتواند به آن ها احساس امنیت داده و کمبودهایشان را جبران کند. کودکانی که در محیط خانواده تربیت نمی شوند، دچار کمبودهای شخصیتی می شوند که باعث نداشتن اعتماد به نفس و به وجود آمدن حقارت در آن ها گشته لذا هیچ گاه نمی توانند خود را با جامعه وفق داده و با آن کنار بیایند. بنابراین کودکانی که از نعمت داشتن خانواده محرومند دچار صدمات روحی- روانی در شخصیت خود می شوند که تاثیر مستقیم در مهارت اجتماعی آن ها در آینده می گذارد، کودکانی که در محیط های نامناسب و دور از احساسات عاطفی بین اعضا حضور دارند، قادر به برقراری ارتباط صحیح و مناسب نمی باشند و این امر باعث می شود فرد در بین دیگران احساس راحتی در برقراری تعاملات اجتماعی نداشته باشد. مشکلات کودکان در مهارت های اجتماعی غالباً به این دلیل ایجاد می شود که کودکان نمی دانند در موقعیت های اجتماعی مختلف چگونه رفتار کنند، به همین دلیل این روش، مستلزم آموزش مستقیم مهارت های اجتماعی است. لذا رشد و پرورش شخصیت آنان نیازمند بررسی می باشد. روش پژوهش در این تحقیق، تحلیلی- توصیفی است. هدف از این پژوهش، شناخت و تحلیل نظریه های موجود در حوزه مهارت های تعاملات اجتماعی کودکان، جبران صدمات روحی روانی وارد شده ناشی از کمبود عاطفه و محبت به کودک و بررسی عوامل تاثیرگذار در فرایند کمک به رشد مهارت های اجتماعی آن ها می باشد.