بررسی تطبیقی ساختار مراکز مدیریت بحران در ایران و آمریکا

انسان از بدو خلقت و زمانی که زندگی اجتماعی را آغاز کرد همواره با بحران های مختلفی روبرو بوده است. در ابتداء این بحران ها به صورت خود جوش مدیریت می شد و از سر جوامع با ضریب خسارت های متفاوت می گذشت در اواسط قرن بیستم و زمانی که بشر وارد دوره و سبک جدیدی از زندگی اجتماعی خود شد مباحث مدیریت برای کنترل و هدایت هر چه بهتر کسب و کارها بوجود آمدند و هم چنان بشر با بحران های مختلف روبرو می شد و لازم بود که برای این زمان ها که جوامع بشری با بحران مواجه می شود چاره اندیشی بشود و از اینجا بود که مبحث مدیریت بحران در علوم مدیریتی بوجود آمد. از این رو در دهه های اخیر در مورد بحران، چگونگی شکل گیری و مدیریت آن مطالعات و تحقیقات بسیاری با دیدگاه ها و شیوه هایی مختلف انجام پذیرفته است. برخی از پژوهش گران تحلیل های خود را بر روی بررسی انواع بحران ها و شیوه های مدیریتی استوار کرده اند، گروهی دیگر به مطالعات تطبیقی روی آورده و تعدادی نیز رویکردی تجربی اتخاذ کرده اند. برای بحران مدل های مختلفی طراحی شده است. مدل هایی که سعی داشته اند پیچیدگی عوامل بحران ها و روابط آن ها را به سادگی نشان دهند. از این رو مقاله حاضر با هدف فراهم آوری عناصر لازم برای شناسایی بحران و تجزیه و تحلیل آن، مهم ترین ویژگی های نسبت داده شده به حوادث بحرانی را احصا کرده و سپس در دو بخش اصلی، ساختار مدیریت بحران در کشور ایران و آمریکا را تشریح می کند. در پایان تلاش می شود تا با ترکیب این دو ساختار سازمانی در عرصه مدیریت بحران، تعریف نسبتاً کامل تر و قابل قبولی که هم قابلیت تحلیلی داشته و هم درعرصه عمل به کار آید، ارائه گردد.