اکولوژی شهری و تاثیر آن بر توسعه محیط های شهری و فعالیت های انسانی

روند فزاینده توسعه شهری، رشد سریع شهرها و بی توجهی به ویژگی ها و مولفه های طبیعی بستر در این روند، موجب تخریب و نابودی بسیاری از عوامل طبیعی، حضور ناسالم آن ها در میان بافت شهری و ایجاد مشکلات زیست محیطی شده است. در حالی که توجه به پتانسیل های طبیعی و ویژگی های اکولوژیکی بستر در فرایند شکل گیری و توسعه شهر، علاوه بر ایجاد محیط زیستی سالم می تواند عامل ارتقا دهنده کیفیت های محیطی و زیبایی شناسانه و هویت بخشی به منظر شهری باشد. امروزه گسترش شهرها باعث تغییر قابل توجه ای در استفاده از زمین و عوامل محیطی، به ویژه در بیش تر شهرهای بزرگ شده است. با توجه به رشد جمعیت و تغییراتی که هر روزه در شهرها در حال وقوع هستند، بایستی در برنامه ریزی های اجتماعی، اقتصادی و محیطی شهرها، رشد کیفیت زندگی و حفظ محیط شهری مد نظر قرار گیرد. بسیاری از شهرها در حال حاضر مصرف کننده سوخت فسیلی، استفاده کننده از زمین و تولیدکننده مواد زائد هستند. برای غلبه بر این مسائل، طراحی الگوی مناسبی برای توسعه شهری ناگزیر به نظر می رسد. در مراحل توسعه، پایداری سامانه های اکولوژیکی شهرها از اهمیت زیادی برخوردار است. ایجاد شهر اکولوژیکی راه حل مناسبی در مدیریت و برنامه ریزی برای شهروندان و محیط شهری تلقی می شود. نظریه شهر اکولوژیکی، راه های مناسب تعامل بین طبیعت و محیط مصنوع در جوامع شهری را پیشنهاد می کند. اکولوژی شهری یکی از مفاهیم اساسی شهری است؛ که به عنوان ابزاری برای کنترل و هدایت توسعه شهرها، فعالیت ها و ارتقای کیفیت های محیطی شهر به شمار می رود. در واقع استفاده از رویکرد اکولوژیکی در شهرسازی فرصت هایی را برای خلق سیستم های اکولوژیکی ایجاد می کند که از طریق آن می توان محیط شهری و فعالیت های انسانی را با یکدیگر ادغام کرد. در ادامه روند پژوهش به شناخت اکولوژی در طراحی محیط زیست شهری پرداخته شده است.