تعیین ضریب رفتار سیستم میراگرهای آداس با مکانیزمِ تسلیمِ پیش رونده

در سال های اخیر تحقیقات زیادی در زمینه اتلاف انرژی زلزله در سازه ها انجام گرفته است. میراگر غیرفعال adas، سیستمی جهت اتلاف انرژی سازه هنگام به وجود آمدن نیروهای جانبی است. تحقیقات گسترده ای پیرامون این میراگر و نقش آن در قاب سازهای نظیر محل قرارگیری در سازه و تعداد میراگر لازم جهت عملکرد مناسب قاب انجام شده است. نکته مهم، بررسی خود میراگر بصورت منفرد و ایجاد تغییراتی در ساختار آن جهت ایجاد کارایی بهتر در آن است که در تحقیقات گذشته کم تر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین در این پژوهش تمرکز بر روی میراگر قرار گرفته است و تاثیر تغییرات بر ساختار تشکیل دهنده آن بررسی شده است. با استفاده از نرم افزار آباکوس، مجموعا 7 مدل میراگر مورد توجه قرار گرفته و نتایج حاصل از آن با یک مدل مبنا (دارای ورق هایی با ضخامت و مقاومت تسلیم ثابت) مقایسه شده است. در 3 مدل مصالح یکسان و ضخامت ورق ها با گام های متفاوت انتخاب شد و در 3 مدل دیگر، ضخامت ها یکسان اما مقاومت تسلیم ورق ها متفاوت است. در حالت اول وزن فولاد مصرفی ثابت و در حالت دوم میانگین مقاومت تسلیم فولاد برابر با مدل مبنا درنظر گرفته شد. هدف از این مدل سازی، بررسی ضریب رفتار، ضریب شکل پذیری، ضریب مقاومت افزون و ضریب کاهش نیرو بر اثر شکل پذیری است. نتایج حاکی از آن است که ایجاد تغییرات در ضخامت ورق ها می تواند باعث بهبود عملکرد میراگر در جذب انرژی شود. به طوری که هرچه گام های تغییر در ضخامت ورق ها بیش تر شد، عملکرد میراگر نسبت به مدل مبنا بهبود داشته و در بیش ترین گام ضریب شکل پذیری حدود 12 درصد افزایش پیداکرد. این در حالی است که تغییر در مقاومت تسلیم ورق ها، به طور مختصر باعث افزایش شکل پذیری شد.