طراحی پارک موزه کودکان با رویکرد معماری زمینه گرایانه با زمینه کالبدی

ایجاد محیطی مناسب برای کودک که هماهنگ با نیازهای او باشد یکی از مهم ترین مواردی است که برنامه ریزان هر شهر و جامعه ای بایستی به آن توجه نمایند. شهری که به کودکان خود توجه نکند به نسل گذشته، موجود و آینده خود توجه نکرده است این امکان وجود دارد که فضاهایی طراحی کرد که انتظارات کودکی کودکان را برآورده سازد و در یک ارتباط منطقی با کودک و شرایط او به نیازهایش پاسخ دهد، فضاهایی که علاوه بر جذابیت کودک را با هویت و فرهنگ خویش آشنا کند. در این عرصه های شهری کودکان از آسایش، ایمنی و امنیت برخوردارند و با آسودگی به بازی و یادگیری می پردازند پارک موزه کودکان با تمام پدیده های طبیعت مانند آب، گیاه و درخت و ... در ارتباط باشند تا از طبیعت عشق بورزند. هدف طراحی پارک موزه با عملکرد های خاص برای کودکان در جهت دستیابی به الگوی مناسب فضای آموزشی هماهنگ با طبیعت در طراحی پارک با رویکرد زمینه گرایی است. موزه های کودکان در سراسر دنیا با هدف آموزش و کمک به کودکان در فراگیری، تشویق کنجکاوی، خلاقیت، درک و فعال نمودن استعداد آنان به وجود آمد به طوری که میتوان موزه کودکان را به عنوان «کاتالیزور» در روند فراگیری به شمار آورد. نتایج به دست آمده براساس اطلاعات جمع آوری شده از موزه های کودکان بیانگر این مطلب است که غالب این موزه ها با هدف افزایش آگاهی و ایجاد کنجکاوی در زمینه های علمی و تکنولوژی، تاریخ، فرهنگ و بینش انسانی شکل گرفته است و کودکان را تشویق به کشف خود و دنیای اطراف می نماید. در نتیجه ی مطالعات نشان می دهد تاثیر ابعاد اجتماعی، کالبدی و روانی هویت بر پیوند روانی با فضا نقش بارزی دارد و نتیجه ی چنین ارتباطی در ارتقای پیوند روانی شهروندان با محیط تاثیر گذار است. امروزه می توان گفت پارک موزه کودکان یک مفهوم و یک نگرش جدید است که می تواند خود را به جلوه های مختلف نمایان سازد، از این رو موزه ها می توانند به منزله به ظهور رساندن حیات و هویت شهرها عمل کنند. مطالعات به صورت کتابخانه ای و توصیفی، مراحل رشد و توانایی کودک در مراحل مختلف رشد بررسی گردده و هم چنین اصول معماری فضاهای خاص این گروه سنی و اشکال، فرم ها و خصوصیات فضاهای مورد علاقه آنان را جمع آوری گردیده است.