معماری پایدار و بررسی نمودهای آن در خانه های تاریخی گرگان

هنوز چند دهه از توجه ویژه جهانی به مفهوم "پایداری" در علوم و سیاست های کلان جهانی، ملی و منطقه ای، به خصوص معماری نگذشته است و تاریخ نشان داده است وقتی یک اثر یا یک شیء برقانون طبیعت (فنا و نیستی ) فائق می آید (از طریق تعامل،همزیستی و پایداری) و نام میراث را به خود می گیرد، از نظر انسانِ فانی، بسیار ارزشمند و درخور توجه است و این چیرگی انسان را به تکاپو برای کشف اکسیر بقاء وا می دارد و چنانچه بتواند این مؤلفه را کشف و در آثار خود نمود دهد میراثی از خود را برای آیندگان به جای گذاشته است. با اطلاعاتی که از تاریخ معماری ایران بدست آمده، معلوم شده است که اصولی ریشه دار و با اهمیت (و البته همسو با اصول معماری پایدار) در معماری گذشته وجود داشته است که سینه به سینه و از استاد به شاگرد انتقال یافته و در عین التزام زمانه در برهه ای از تاریخ غدارانه نادیده گرفته شده است. این پژوهش به روش توصیفی و جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای و کاوش های میدانی به بررسی ریشه ها و اصول معماری پایدار در طراحی و اجراء خانه های تاریخی شهرستان گرگان پرداخته و در خلال این تحقیق به مستنداتی دال بر آگاهی معمار از این اصول و بکاربستن آن در این اثر دست یافته است. امید است با معرفی و نحوه ی کاربرد این اصول و کشف و "برساو" نمودن این حلقه نادیده گرفته شده، گامی در جهت اعتلای معماری این منطقه و در نهایت معماری ایران برداشته شود.