تاثیر نوع اتصال درز بر عملکرد ژئوبگ

هدف اصلی این نوشتار، بررسی تاثیر نوع اتصال درز بر عملکرد ژئوبگ می باشد. برای تهیه نمونه های ژئوبگِ مورد آزمایش از ماسه ریزدانه ساحلی نسبتا یکنواخت به عنوان مصالح پرکننده (filling material) و از کیسه های پلیپروپیلنی (گونی پلاستیکی) به عنوان غشاء دربرگیرنده (wraping material) استفاده شده است. جهت رسیدن به این هدف، دو گام طی خواهد شد؛ گام اول به صورت آزمایش کشش حلقه ایجاد شده از ماتریال ژئوتیوب بوده که درز ایجاد شده در آن به شیوه های دوختن و استفاده از انواع چسب به هم متصل شده و گام دوم به صورت تحت فشار قرار دادن نمونه ای از ژئوبگ مستطیلی بوده که برای مشاهده بهتر عملکرد درزهای ایجاد شده در آن، به میزان 100 درصد از خاک ماسه، در درون آن ریخته ایم. با در نظر گرفتن عملکرد درزها در هر دو گام، شیوه اتصال درزها به وسیله ی چسب حرارتی پلاستیکی، به عنوان مناسب ترین نوع اتصال درز برگزیده می شود. باید به این نکته توجه نمود که ملاک عملکرد مناسب درزها در گام نخست، میزان نیروی دریافتی هر تار از حلقه ایجاد شده از ماتریال ژئوتیوب بوده که به نوعی میزان مقاومت درز را نشان می دهد و در گام دوم، عدم وجود ناحیه نرم شدگی در نمودار بار-تغییر فرم یا بار-کرنش مربوط به ژئوبگِ قرار گرفته تحت فشار می باشد و یا به کلامی دیگر این نمودارها حتی الامکان در تمام طول فرآیند بارگذاری، حالتی صعودی داشته باشند.