تأثیر فاکتور رنگ در نورپردازی فضای داخلی محل زندگی بیماران آلزایمری به منظور کاهش روند زوال حافظه با رویکرد روانشناسی محیطی

روان شناسی محیطی یکی از رشته های تخصصی نوپایی است که به تأثیرپذیری رفتار در برابر عوامل و شرایط فیزیکی معماری و محیط، بیش از دیگر جنبه ها می پردازد. بنابراین در نظر داشتن میزان تأثیر مفاهیم روان شناسی محیطی در کیفیت محیط، ضرورت توجه به این مقوله در طراحی فضاهای درمانی مراقبتی را مهم می شمارد. فضاهای درمانی- مراقبتی با توجه به اهمیتی که دارند باید بتوانند محیطی آرام باشند. حال اگر کاربران، بیمارانی باشند که در روند بیماری خود، با افسردگی نیز دست و پنجه نرم می کنند، این موضوع دوچندان مهم می شود. از مهم ترین پارامترهای محیطی جهت حفظ سلامت و تعادل روان، نور و رنگ هستند. بیش تر پژوهش های صورت گرفته در ارتباط با پانسیون های مراقبتی، توجه خود را تنها معطوف به مفاهیم کالبدی فضای مذکور نموده اند و مفاهیم ذهنی و زیبایی شناختی چندان مورد توجه قرار نگرفته اند. هدف از ارائه ی این مقاله، بررسی استفاده از روش های نور درمانی و رنگ تراپی در طراحی فضاهای درمانی و چگونگی تبدیل فضای سرد و بی روح آن ها، به فضایی آرام و حتی گاهی شاد، با توجه به نظر مخاطبان این فضاها (بیماران آلزایمری) است. در فرضیه تحقیق بر این باوریم که بکارگیری صحیح نورهای رنگی و درنتیجه باز شدن چاکراها می تواند در کاهش اضطراب و پرخاشگری ها، کاهش روند زوال حافظه شان و حتی شاید به کنترل درآوردن بیماری، مؤثر باشد.