کنکاشی پیرامون فرهنگ، گردشگری و معماری ایران

امروزه گردشگری فرهنگی، پدیده ای اجتماعی است و شهرها همانند قالبی فرهنگی در پی تجربه ای فرهنگی و انتقال معانی فردی و جمعی انسان ها مطرح می شود. در این تجربه به کنکاش مفهوم فرهنگ شهری، هویت شهروندی با رویکردی تحلیلی به تبیین چارچوبی حاصل از مولفه های آن پرداخته و سپس در بررسی تاثیر آن در جذب گردشگر فرهنگی و باتوجه به ویژگی تجارب وی، به روشی تحلیلی- مقایسه ای با تمرکز بر مصداق هایی چند از تعاریف هویت شهروند ایرانی و تجارب جهانی، به چگونگی تاثیر مولفه ها می پردازد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که گردشگر فرهنگی به دنبال تجاربی موثق و گردشگری فرهنگی تحت تاثیر مولفه های به هم پیوسته فرهنگ شهری و هویت شهروندی بوده که خود تاثیر پذیر از مولفه های فضای شهری می باشند. به طور کلی این مولفه ها شامل مولفه کالبد، عملکرد و هویت شهروندی در عرصه عمومی بوده که همگی در ارتباطی پیوسته و سمبلیک می باشند. و هم چنین باید در نظر داشت که در تعامل مفاهیم گردشگر فرهنگی با هویت شهروندی هر جامعه خاص پیش فرض هایی وجود دارد منجمله اینکه برای ارتقاء و افزایش هویت شهروندی در بعد افقی (روابط افراد درون جامعه) باید هویت های جمعی و تعلقات عام گرایانه را تقویت و در بعد عمودی (روابط حکومت و شهروندان) پیش از هر چیز باید به ارتقاء و بازسازی اعتماد مردم به مسئولان همت گمارد تا بر حس تعلق به شهر تاثیر گذار باشد.