طراحی شهری بافت تاریخی بازار کرمانشاه بارویکرد بازآفرینی

امروزه بازآفرینی پایدار بافت فرسوده یکی از اولویت های سیاست گذاران، قانون گذاران و برنامه ریزان و مجریان امر توسعه شهری است. یکی از مباحث بسیار مهم و جدید از دهه ی 1990 به بعد در ادبیات توسعه مطرح شده، بحث بازآفرینی شهری است که پیونددهنده میان اصول و ارزش های حاکمیتی و رویکردهای نوین و انطباقی سازماندهی به حساب می آید و با بهره گیری از مفاهیم مشارکت، قانون مداری، شفّاف سازی، انعطاف پذیری، وفاق محوری، عدالت، کارآمدی و پاسخ گویی، زمینه بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده را فراهم می آورد. این پژوهش بنا دارد تا چارچوب طراحی شهری بافت تاریخی بازار کرمانشاه رادر محدوده خیابان مدرس تاخیابان جوان شیر (شامل راسته های زرگرها، شیرینی پزها، علاف خانه و... به عناصر وابسته) به منظور احیا و حفظ فضاهای تاریخی شهر کرمانشاه، با رویکرد بازآفرینی مورد مطالعه و پژوهش قرار دهد. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی-توسعه ای و به لحاظ روش توصیفی– تحلیلی (پیمایشی) می باشد. جامعه آماری شامل افراد ساکن در بافت فرسوده مرکزی شهر کرمانشاه می باشد. بر همین اساس مطالعه بافت فرسوده خیابان مدرس تا چهار راه جوان شیر، با در نظرگرفتن عوامل اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و غیره و در نظر گرفتن فرآیند و اصول حاکم بر بازآفرینی، حاکی از آن است که نقاط ضعف زیادی در مقابل نقاط قوت آن در محله وجود دارد. هم چنین نتایج پژوهش نشان می دهد که در بازآفرینی پایدار بافت فرسوده مرکزی شهر کرمانشاه، مدیریت مطلوب شهری در نظر گرفته نشده است، در صورتی که رویکردهای نوین مدیریت شهری در بهسازی و نوسازی و بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده، مدیریت مطلوب شهری می باشد.