سنجش تبدیل اولویت حرکت سواره به پیاده در میادین شهری

از اقدامات رو به افزایش در جهت حفظ بافت های شهری تاریخی و ارزشمند، تبدیل مکان های با قابلیت حرکت سواره به سواره محدود و یا صرفا پیاده می باشد. در سال های اخیر شاهد نمونه های متعددی از این تغییر از جمله تبدیل محور سواره خیابان سپه اصفهان به گذر پیاده و مشابه آن بوده ایم. سیاست گذاری این گونه اقدامات در بیشتر موارد با سنجش کارشناسانه با دیدگاه حمل و نقل شهری مطلوب از سوی سازمان های ذی ربط صورت می گیرد. با این حال به دلیل استراتژیک بودن بافت های تاریخی خصوصا در شهرهایی که نقش غالب تاریخی گردشگری دارند، نیاز به تأمل بیشتر و بررسی های تخصصی تری از دید معماری، شهرسازی، علوم محیطی و رفتاری وجود دارد. لذا این پژوهش بر آن است تا حد امکان پیش بینی آینده فضاهایی این چنین را در صورت تبدیل آن ها، به حداکثر ممکن برساند و راهکارهایی در جهت طراحی بهتر و درازمدت ارائه دهد. فرضیه پژوهش بر مبنای وجود رابطه مستقیم بین معیارهای پیاده محوری با منظر ذهنی مطلوب شهروندان و در نهایت ارتقای کیفی فضا است. نیازمندی های اطلاعاتی پروژه با استفاده از منابع مکتوب و میدانی اعم از داده های تصویری، مصاحبه، پرسشنامه و برداشت کروکی به دست آمده است و در پردازش اطلاعات به دلیل نیاز به اولویت سنجی معیارها روش ترکیبی expert choice و ahp به کار گرفته شده است. نتایج به دست آمده پیش بینی فرضیه مبنی بر وجود و تأثیر اهمیت این رویکرد بر کیفیت استفاده از فضا را اثبات می کند و به ارائه راهکارهایی در جهت بهبود تبدیل پذیری فضا منجر می شود. هم چنین پیشنهاد می گردد به دلیل اهمیت موضوع در شهرهای مشابه پژوهشی با سمت و سوی آینده نگری معماری و شهرسازی بافت های تاریخی در صورت تغییر در سامانه حمل و نقل در مقیاس شهر انجام گردد.