بررسی نقش معماری در ایجاد امنیت و آرامش اجتماعی در مراکز نگهداری از زنان بدسرپرست با رویکرد ایجاد حس تعلق مکانی و هویت ارزشمند

با توجّه به افزایش روزافزون نرخ زنان سرپرست خانوار در سراسر جهان و ایران، و رویارویی آنان با مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانی، بررسی مشکلات آنان در زمینه های مختلف اجتماعی و اقتصادی بیش از پیش اهمیت می یابد. لذا با توجه به اهمیت خانواده و نقش سرپرست خانوار در تامین نیاز های اصلی اعضای آن از یک سو و وجود تبعیض های جنسیتی از سو دیگر محدودیت حقوقی، و وجود نابرابری ها در بیش تر زمینه های اجتماعی و اقتصادی برای زنان در اغلب جوامع از جمله کشور ما و از سوی دیگر بررسی ویژگی اقتصادی و اجتماعی زنان سرپرست خانوار در مقایسه با مردان ضرورت می یابد. در واقع، زنان سرپرست خانوار از جمله گروهای آسیب پذیر اجتماعی هستند که گاه عواملی چون طلاق، فوت یا اعتیاد همسر، از کار افتادگی و رها شدن توسط مردان موجب آسیب پذیر شدن این طیف وسیع در جامعه می شود. درآمد کمتر زنان سرپرست خانوار موجب فقر نسبی آنان نسبت به مردان سرپرست خانوار می شود. هم چنین توجه به نوع سرپناه آن ها نکته حائز اهمتی است که این پژوهش بیشتر بر آن تأکید دارد. در واقع این پژوهش به دنبال ارتباط و ارائه فضای چند بعدی در راستای پوشش شغلی، سرپناه و رشد و تربیت کودکان زنان بی سرپرست و سرپرست خانوار در یک محیط پویا در جهت رشد تعالی فرزندان و مادران و زنان بی سرپرست است. همچنین این پژوهش به دنبال ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت اشتغال و امنیت اجتماعی این زنان با رویکرد معماری (طراحی مرکز نگهداری از زنان بی سرپرست) می باشد و در صدد ارائه یک رویکرد جامع و کل نگر در طراحی یک مرکز نگهداری برای این قشر از افراد جامعه است. روش پژوهش در این تحقیق، تحلیلی و توصیفی بوده و هدف آن کاربردی است. روش گرد اوری اطلاعات نیز بصورت بررسی نتایج آماری و مصاحبه ای و تحلیل داده ها و استنتاج محوری بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات نیز بصورت پرسش نامه، مصاحبه، و دسترسی به داده های آماری مرکز آمار ایران بوده است.