بازآفرینی الگوی مسکن در بافت فرسوده محله اتابک براساس هویت اجتماعی

بافت های تاریخی امروز، بخشی از بافت شهرهای کشور به یادگار مانده از یک یا دو قرن گذشته و حتی نیمه اول قرن حاضر می باشند که اکثر آن ها علی رغم واجد ارزش بودن از نظر تاریخی فرهنگی به فرسودگی گراییده اند. و لیکن همواره ضرورت حفظ، احترام و بازآفرینی ارزش ها در این گونه بافت ها مورد توجه معماران، برنامه ریزان شهری و طراحان شهری بوده است و به تاثیر ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بر توسعه بافت های مذکور توجه گردیده و توسعه در بافت های تاریخی با رویکرد حفظ ارزش های کالبدی- فضایی مد نظر قرارگرفته است. گذشت زمان ما را به شناخت توسعه جدید شهرها به عنوان بافت های تاریخی و حتی فرسوده نزدیک می کند و در آینده برنامه ها و طرح های توسعه شهری، جزئی از بافت های فرسوده محسوب خواهند شد. تحقیق حاضر سعی نموده است با روش توصیفی- پیمایشی به اولویت بندی شاخص های محله اتابک بر اساس هویت اجتماعی بپردازد که نتایج نشان می دهد که متغیر اندازه و کیفیت فضاهای سرویس دهنده (سرویس، آشپزخانه و حمام) در اولویت قرار دارد.