ارزیابی پایداری اجتماعی محلات شهری (نمونه موردی: شهر هشتگرد)

بر اساس دیدگاه های جامعه شناسان، بازیگران اصلی در فرآیند توسعه، انسان ها هستند که الگوهای سازمان اجتماعی آن ها به منظور تعیین راه حل هاو تدابیر مناسب در جهت دستیابی به توسعه پایدار نقش عمده ای ایفا می کند. پایداری اجتماعی تحت عنوان زندگی سالم و بارور و هماهنگ با طبیعت تعریف شده است. در سطح عملیاتی پایداری اجتماعی ناشی از اقداماتی در زمینه موضوعات کلیدی که شامل عرصه های اجتماعی افراد و جوامع برای ظرفیت سازی و توسعه مهارت ها برای رفع نابرابری های زیست محیطی و فضایی می شود. بر این اساس، تحقیق حاضر به ارزیابی پایداری اجتماعی در شهر هشتگرد پرداخته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف شناخت و ارزیابی شاخص های پایداری اجتماعی شهر هشتگرد انجام شده است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات میدانی و پرسشنامه و داده های آماری به دست آمده از سازمان آمارکشور جمع آوری شده اند که برای رسیدن به این هدف به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای excel و spss بهره گرفته شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به دست آمده و از پیش آزمون با سطح اطمینان 95 درصد با جمعیت 51953 نفر در سال 1390، 381 نفر محاسبه شد؛ و به صورت تصادفی بین شهروندان توزیع گشته است. ضریب همبستگی پیرسون، فرضیات مورد آزمون را مبنی بر وجود رابطه معنادار و مستقیم بین متغیرهای تعلق مکانی، اعتماد اجتماعی، مسولیت پذیری، احساس امنیت، تعامل اجتماعی، مشارکت اجتماعی و پایداری اجتماعی در محلات شهر هشتگرد تایید می کند (در مورد تمام متغیرهای مذکور sig کم تر از 0.5 می باشد).