تغییر مقادیر کار در شرایط عمومی پیمان ایران و ترکیه و فیدیک

در کشور ما پروژه های بسیار زیادی دیده می شود که با چند سال و یا گاهاً با دو یا چند برابر مدت اولیه پیش بینی شده در پیمان، به پایان می رسند، گاهاً بعضی از پروژه ها با چنان تأخیری به پایان می رسند که دیگر توجیه اقتصادی نداشته و یا حتی از نظر کاربردی هم اهداف اولیه طرح را برآورد نمی کنند و بعضی دیگر قبل از اتمام و تکمیل شدن، به دست عوامل جوی تخریب و از بین می روند. رکود و عدم پیشرفت متناسب در اجرای پروژه های عمرانی، که به نوعی زیربنای توسعه کشور را تشکیل می دهند، سالانه حجم عظیمی از منابع ملی را بدلیل عوامل گوناگون صرف می نماید. یکی از عوامل چالش برانگیز و موثر در افزایش مدت پیمان، تغییر مقادیر کار می باشد که بدین منظور در این مقاله برخی از کاستی ها و تناقضات اساسی موجود در ماده 29 شرایط عمومی پیمان، مورد بررسی قرار گرفته و سپس پیشنهادهایی برای اصلاح و یا نحوه تکمیل شرایط خصوصی ارایه می گردد. با مقایسه شرایط عمومی پیمان کشورهای ایران و ترکیه و فیدیک، سعی در شناسایی نکات ضعف و قوت آن ها نموده و با تحلیل گزارشات حاصله، سعی شده است که پاسخی مناسب به آن ها داده شود تا مشکلات احتمالی موجود رفع گردند.