جایگاه شفابخشی باغ ایرانی در طراحی فضاهای سبز شهری

تحقیقات نشان می دهد که مناظر و فضاهای شهری آشفته و متراکم و فاقد عناصر طبیعی به دلایل مختلفی از جمله افزایش استرس و تنش، کاهش توجه و تمرکز در ادراک، موجب اختلال در میزان کارایی، پرخاشگری و در بلندمدت منجر به بیماری های مزمنی مانند بیماری های قلبی، آسم، آلزایمر، دیابت و پیری زودرس می گردند. به همین منظور ارتباط میان منظر و سلامت انسان در تحقیقات و در سطح جهانی بسیار مهم تلقی شده و اهمیت روزافزون پیدا می کند. با توجه به این معضل، هدف از این مقاله ارائه راهکاری عملی در جهت کاهش تنش و استرس افراد در جهت حفظ سلامت جامعه می باشد. توجه به ارتباط میان منظر و سلامت در مدت زمان طولانی در فرهنگ ها و جوامع مختلف عیان گردیده است. موضوع باغ های شفابخش که ایده دیرپا و کهن است و مکانی است که در آن سلامت روح و روان انسان از طریق تمرکز حواس پنجگانه که نتیجه ارتباط با طبیعت است، فراهم می شود. در این میان باغ ایرانی به عنوان یک منظر شفابخش مطرح است که از طریق نظامهای مختلف موجود در باغ حس آرامش و آسایش را به انسان هدیه می دهد. بر اساس این رویکرد، در مقاله حاضر، از ابزار جمع آوری اطلاعات (مطالعات کتابخانه ای و اسنادی) استفاده شده است تا مولفه ها و اصول مرتبط با موضوع را به اجمال مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. یافته های این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از الگوی باغ ایرانی به عنوان یک منظرشفابخش در طراحی فضاهای سبز شهری با هدف ارتقا سلامت جامعه و پیش گیری از بروز بیماری موثر خواهد بود.