بازآفرینی شهری بافت های تاریخی با رویکرد توسعه پایداری شهری نمونه موردی: محله کهنه خیابان تبریز

مراکز شهرها، با سابقه قدیمی به دلیل مرکزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی- فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند. مراکز شهرها، با سابقه قدیمی به دلیل مرکزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی- فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند. امر حفاظت و بازآفرینی از بافت های با ارزش تاریخی از اجزای پیکره فرهنگی جامعه به شمار می آید و تحقق آن به فعالیت فرهنگی مداوم نیاز دارد، زیرا میراث تاریخی تبلور فرهنگ گذشته هر جامعه است. امر حفاظت و بازآفرینی از بافت های با ارزش تاریخی از اجزای پیکره فرهنگی جامعه به شمار می آید و تحقق آن به فعالیت های فرهنگی مداوم نیاز دارد، زیرا میراث تاریخی تبلور فرهنگ گذشته هر جامعه است. هدف این تحقیق رسیدن به اهداف توسعه پایدار در بهسازی و بازآفرینی آن می باشد. در همین راستا تحقیق حاضر به ابعاد کالبدی و محیطی توسعه پایدار در بازآفرینی بافت محله "کهنه خیابان" پرداخته است. این پژوهش از لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می باشد و نحوه جمع اوری اطلاعات در بخش مفاهیم اولیه کتابخانه ای می باشد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که مشکلات کالبدی و زیست محیطی، اجتماعی و مدیریتی بیش ترین درصد مشکلات را به خود اختصاص داده است. در بحث توسعه پایدار هدف، رسیدن به شهری پایدار است و توسعه در صورتی پایدار خواهد بود که کیفیت بالایی از زندگی را برای تمام ساکنان و استفاده کنندگان ارائه دهدو بدین منظور در راستای ارتقای کیفیت زندگی و کالبدی، بر بازآفرینی به عنوان راهبرد تاکید شده است.