ارزیابی کارکردی فضاهای عمومی نمونه موردی پارک رازی منطقه 11 شهر تهران

منطقه یازده شهرداری تهران، از جمله مناطقی است که بخش قابل توجهی از بافت و هسته تاریخی شهر تهران را در خود جای داده است و بسان قلب این شهر مراکز و کارکردهای گسترده ای را در خود متمرکز کرده است و به همین دلیل علاوه بر ساکنین، روزانه از تمام نقاط شهر و نیز از تمام نقاط کشور هر روز بازدیدکننده های زیادی به این منطقه وارد می شوند لذا شهرداری کوشیده است تا با گسترش انواع خدمات و کاربری های شهری بر نشاط و سرزندگی محیط شهری در این بخش از منطقه بیفزاید. از جمله پروژه هایی که در این راستا مورد توجه خاص قرار داشته، می توان به پروژه بوستان رازی اشاره کرد که با مساحتی بالغ بر 35 هکتار و با برخورداری از چشم اندازی زیبا وبا حجم گسترده ای از کارکردها فرصتی را برای استراحت و فعالیت های مفرح در اختیار ساکنین منطقه و سایر شهروندان فراهم نموده است. اما نکته قابل توجه در این ارتباط، عدم عملیاتی شدن کارکردهای این بوستان در سطح قابل انتظار است. این بررسی تلاش کرد تا عوامل موثر بر عدم استقبال شهروندان از بوستان رازی را شناسایی و راهبردها و راهکارهای عملی لازم را تدوین نماید. این پژوهش از نوع مطالعات اکتشافی می باشد. جامعه آماری این پروژه مشتمل بر منطقه 11 و مناطق پیرامون آن می باشد. نتایج این بررسی نشان می دهد، عدم امنیت در کنار مجموعه ای از عامل مدیریتی مرتبط با اداره پارک به عنوان مهمترین دلایل مطرح هستند. در این پژوهش، با تکیه بر واقعیت های موجود و بر اساس اصول برنامه ریزی استراتژیک ،تعداد 5 استراتژی و بالغ بر 50 راهکار عملی و قابل عملیاتی شدن تعیین شده اند. مهم ترین راهبردهای توسعه ای به ترتیب اولویت عبارتند از ارتقاء سطح امنیت پارک و سالم سازی و پاک سازی پارک، بازنگری در نظام مدیریت و اداره پارک رازی، توسعه فعالیت های فرهنگی و هنری، ساماندهی کاربری های آلاینده اطراف پارک و ساماندهی نظام دسترسی و دید و منظر پارک می باشد.