تجلی توسعه پایدار در محیط ساخته شده با استفاده از اصول طراحی اقلیمی

تداوم دخل و تصرف انسان در طبیعت و بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی و استفاده از انرژی های فسیلی، برای تامین آسایش و راحتی خود، بعد از مدرنیسم و با قدرت صنعت باعث بروز مشکلات جدی برای ادامه زندگی همین انسان در روی کره زمین گردیده است. صنعتی شدن و متعاقب آن کنار گذاشتن روش های سنتی همساز با طبیعت در ساخت و ساز فضاهای زندگی و استفاده های غیراصولی از انرژی در جهت تامین آسایش و راحتی انسان در آن ساختمان ها، سهم بسزایی در بروز این مشکلات پیش آمده در محیط پیرامون زندگی ما و در نهایت در کل جهان دارد. موضوع توسعه پایدار به استفاده موثرو بهینه ازمنابع طبیعی توجه دارد به نحوی که در عین تامین نیازهای امروز بشر متضمن برآورده شدن نیازهای آیندگان نیز باشد. در این مقاله با روش تحقیقی، توصیفی راه رسیدن به معماری پایدار و از بین بردن علل بروز این مشکلات در حوزه محیط ساخته شده مورد بررسی قرار می گیرد. تامل در روش های سنتی معماران گذشته که مبتنی بر اصول طراحی اقلیمی بوده و استفاده از تجربیات با ارزش آن ها و تطبیق با شرایط زندگی امروز در معماری معاصر، هم چنین به کارگیری تکنولوژی نوین همسازی با طبیعت (اکوتک) و صرفه جویی در مصرف انرژی راهی است برای رسیدن به ساخت و سازها و معماری پایدار که نقش بسزایی در تحقق اهداف توسعه پایدار و در نتیجه نجات طبیعت و محیط زیست برای انسان زمان حال و آینده دارد.