فضای تعاملی بستری مناسب برای ایجاد حس مشارکت بین مخاطب و اثر هنری

به واسطه ی ظهور کامپیوتر و بروز گونه های مختلفی از تعاملات بشری، تکنولوژی دیجیتال تاثیرات عمیقی بر انواع گونه های علمی، فنی، هنر و معماری گذاشته است. در راستای این تغییرات، دسته ای از معماران سعی کردند تا گونه ی جدیدی از معماری بر پایه ی تکنولوژی را خلق نمایند که در آن رابطه ی فعال انسان و فضای معماری به خوبی نشان داده می شود و به آن معماری تعاملی گفته می شود. به طور کلی میان انسان و محیط پیرامونش همواره یک رابطه ی دو طرفه از نوع رفت و برگشتی و تعاملی برقرار بوده است؛ به صورتی که انسان همواره در تعامل با محیطی بوده که خود را جزئی از آن به شمار می آورد. امروزه فضاهای تعاملی ضرورتی مهم در برنامه ریزی های توسعه شهری هستند. هدف از معماری تعاملی ایجاد فضاهایی است که در آن طراح، نقش سامان دهنده ی فضا و ارتقاء دهنده ی کیفیت محیط را بر عهده دارد و سعی می کند تجربه ی سنتی ما را از محیط پیرامونی متحول سازد. فضای تعاملی بر پایه ی تقارب سیستم های دینامیکی و هوشمند ساخته می شود که این هماهنگی و سازگاری نه تنها در چارچوب بافت بشری و تعاملات محیطی رضایت بخش است، بلکه به وضوح بیان کننده این است که چرا سیستم های تعاملی مورد نیاز با اهمیت و مفید هستند.