تمهیدات طراحی آسایشگاه افراد دچار زوال عقل با هدف بهبود وضعیت مسیریابی

بنیادی ترین ویژگی موردنیاز در زندگی هر شخص تشخیص محیط اطراف و دستیابی به مکان های مورد نظر فرد است. اگرچه اکثر ما به طور ناخودآگاه و بدون پرسیدن سوال از توانایی مسیریابی خود استفاده می کنیم، این توانایی در افراد دچار زوال عقل به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. هدف از انجام این تحقیق بررسی مجموعه عوامل موثر در طراحی محیط زندگی این بیماران است؛ که برای طراحان، معماران حرفه ای، دانشجویان معماری و خانواده های بیماران دچار زوال عقل کاربرد داشته باشد. برای جمع آوری داده ها از جست و جوی نظامند در پایگاه های معتبر اینترنتی استفاده شده است. در یافته های این مطالعه به معیارهای موثر در محیط درمانی (ایجاد حس استقلال، حس آشنا بودن فضا، خوانایی محیط، مقیاس کوچک، جلوگیری از اضطراب و تشویق به استفاده از فضای بیرونی) و تمهیدات کاربردی طراحی که دستیابی به این معیارها را امکان پذیر می سازد، پرداخته شده است. کاربست الزامات ارائه شده در این مطالعه، نتایج مطلوبی در راستای ایجاد محیطی به منظور بهبود توانایی مسیریابی برای اشخاص دچار زوال عقل در پی خواهد داشت.