شناسایی شاخصه های موثر بر طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد روان شناسی محیطی

این پژوهش به مطالعه روان شناسی محیطی، در خصوص مراکز آموزشی می پردازد. یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است، حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد؛ با این تفکرکه رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است. محیط های یادگیری از عناصری تشکیل می شوند که در کنار هم معنادار می شوند. ویژگی ها و کیفیت های هر کدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند. سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای دانش آموزان وطراحی بهینه فضاهای آموزشی می تواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. اهدافی که در این پژوهش مد نظر بوده اند: توصیف و تحلیل روان شناسی محیطی در خصوص مراکز آموزشی، یافتن انطباق میان روان شناسی محیطی و مراکز آموزشی و طراحی با تکیه بر تاثیر روان شناسی محیطی در فضاهای آموزشی بر روی کیفیت فرایند آموزش به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روش های آموزشی، هم چنین بررسی نقش عوامل کالبدی، روان شناختی و عملکردی بر رضایتمندی و دلبستگی دانش آموزان به محیط آموزشی می پردازد برای رسیدن به این منظور، با بررسی پژوهش ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه و نظرات دانش آموزان در مورد محیط آموزشی از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و بررسی نمونه های اجرا شده و مقایسه این نتایج، پیشنهادهایی به منظور طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد روانشناسی محیطی، جهت ارتقا یادگیری و رضایتمندی دانش آموزان ارائه می شود. روش مورد استفاده در این مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. نتایج حاصل بر تاثیر نقش روان شناسی محیطی در طراحی فضاهای آموزشی و افزایش یادگیری و دلبستگی در دانش آموزان تاکید داشت.