بررسی تأثیر معماری مکان و فضا در طراحی مجموعه آموزشی _تفریحی خانه مهرکودک

دنیای کودکی، مؤثرترین دوران زندگی انسان و کودکان سرمایه های انسانی می باشند. کودکان حساس ترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در مهم ترین سال های زندگیشان که پایه های رشد شخصیتی، ذهنی، اجتماعی و جسمی آن ها شکل می گیرد، نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند؛ این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است. فضایی به دور از هیاهو بزرگترها، دنیایی پر از شادی با رنگ های زیبا که در آن کودک فرصت پرورش افکار خود و شکوفایی استعدادهایش را داشته باشد. ازسوی دیگر حضور مادران تأثیر به سزائی بر فرآیند یادگیری و رشد و پرورش کودکان ایفا می نماید. بنابراین وجود چنین فضایی برای حضور دو جانبه کودک و مادر، امری اجتناب ناپذیر است. چنین فضایی در قالب مفهوم خانه کودک معنا می یابد. این در حالی است که امروزه مکان هایی که به این منظور طراحی گشته اند، انگشت شمار هستند. اکثر این مکان ها ساختمان هایی هستند که تغییر کاربری یافته اند؛ فضاهایی که بدون در نظرگرفتن نیازها و ویژگی های روحی و شخصیتی کودکان بنا گشته اند. کودکان در مواجهه با چنین فضاهایی نه تنها از برقراری ارتباط با محیط پیرامون بازمانده بلکه احساس سردرگمی و یأس نموده و از دست یابی به شکوفا شدن استعدادها و رشد خود باز می مانند. هدف این مقاله دستیابی به شاخص های طراحی مکانی و فضایی مجموعه آموزشی- تفریحی خانه مهر کودک می باشد. در این پژوهش از روش میدانی و کتابخانه ای به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. روش انجام پژوهش به این صورت بوده است که پس از شناخت و بررسی نمونه ها و مطالعه منابع موجود نتایج نهایی حاصل شده و شاخص های پیشنهادی در این زمینه ارائه شده است.