تحلیل توزیع فضایی خدمات شهری در نواحی شهری (مطالعه موردی: منطقه 3 و 8 اهواز)

توسعه عدالت فضایی به منظور یکپارچه سازی سیستم مدیریت شهری از مرحله تصمیم گیری فرایندها، اختصاص بودجه ها و در نهایت اجرایی شدن سیاست های هدف گذاری شده در تحقق سطح برخورداری مطلوب نقشی سازنده ایفا می نماید. همسان سازی توزیع یکنواخت امکانات و منابع شهری به شناخت بهینه نیازهای شهروندان و توسعه تسهیلات شهروندی منجر می شود. در این پژوهش بر اساس شاخص های تعیین شده، سطح برخورداری نواحی شهری از کاربری های خدماتی در سطح مناطق 3 و 8 شهری اهواز، مورد بررسی قرار گرفته است. داده های این پژوهش از طریق روش جمع نهادها و خدمات، استانداردسازی، ضریب ویژگی، مدل تاکسونومی عددی و مدل موریس، مطالعه کتابخانه ای و تحقیق میدانی بدست آمده است. با استفاده از روش های مذکور کیفیت و کمیت خدمات رسانی در نواحی مناطق 3 و 8 شهری با شاخص ها سنجیده شد. و بر اساس مدل موریس و مدل تاکسونومی عددی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مدل ها،شیوه ای آسان و قابل قبول برای برنامه ریزان شهری می باشند. و در تعیین سطح برخورداری نواحی شهری از خدمات شهری کاربرد فراوانی دارند. نتایج حاصل از داده ها نشان می دهد: از نظر روش جمع نهادها و خدمات ناحیه 1منطقه 3 در رتبه اول و ناحیه 5 منطقه 8 در رتبه آخر قرار گرفتند هر دو منطقه 3 و 8 شهری در مجموع شامل 9 ناحیه شهری می باشند. از نظر شیوه ضریب ویژگی، ناحیه 1 منطقه 3 در رتبه اول و ناحیه 5 منطقه 8 در رتبه آخر قرار گرفت. در روش های استاندارد سازی و تاکسونومی عددی ناحیه 1 منطقه 3 در بالاترین رتبه و ناحیه 5 منطقه 8 در آخرین رتبه از نظر توسعه یافتگی شاخص ها قرار گرفتند. از نظر روش موریس ناحیه 4 منطقه 3 و ناحیه 5 منطقه 8 در شمار نواحی کم برخوردار قرار گرفتند. در این تحقیق هدف یافتن سطح برخورداری دو منطقه شهری 3 و 8 با لحاظ ناحیه بندی درونی هر منطقه می باشد. از نظر وسعت جغرافیایی و تعداد ساکنان منطقه 3 نسبت به منطقه 8 در رتبه بالاتری قرار دارد. از لحاظ تراکم جمعیتی، منطقه 3 از تراکم جمعیتی بالاتری نسبت به منطقه 8 برخوردار می باشد. منطقه 3 شهری، 18 درصد و منطقه 8 شهری، 17 درصد از سهم کل مساحت شهر را شامل می شوند.