شهرسازی نوین و توسعه پایدار

شهرها و واحد های خرد تر آن چون محلات هم چون ارگانیسمی زنده و پویا هستند که در بستر تغییر و تحولات بسیاری قرار می گیرند، لذا نظریات و راهکارهای متفاوتی برای هدایت این تغییرات پیش بینی می شود تا شهر و زنذگی انسان ها در حال و آینده با مشکل مواجه نشود. در دهه های اخیر رشد فزاینده برنامه های توسعه منجر به هشدارهای اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی شد لذا در پاسخ به بحران های ایجاد شده رویکردها و مفاهیم جدیدی در حوزه های مختلف شهری مطرح می شود امروزه توسعه پایدار به عنوان یکی از این رویکردها در تمامی ابعاد اجتماع مدنظر است برای حرکت در این مسیر و نیل به اهداف آن می بایست راهکارهایی اتخاذ شود. با توجه به اینکه در دهه های اخیر تاکید بر محلات و اجتماعات محله ای و شروع برنامه ریزی از این سطح درشهرها مطرح است (رویکرد پایین به بالا) به نظر می رسد که توجه به معیارهای پایداری در محلات و برنامه ریزی به منظور توسعه درسطح محله راهکاری مناسب برای ارتقای کیفیت آن هاست درضمن به نظر می رسد که به دلیل برخورد با محیط کوچک تری از اجتماع پیاده سازی این اصول به مراتب عینی تر و ملموس تر باشد. در این میان شهرسازی نوین به عنوان رویکردی جدید در شهرسازی طیفی کامل از برنامه ریزی و طراحی شهری تا معماری را دز نظر می گیرد که در پاسخ به محلات ناپایدار به وجود آمده، شکل گرفت اهمیت بررسی و تحلیل این الگو به دلیل تاثیر گذاری آن بر برنامه ریزی در تمام سطوح و در نظر گرفتن مسائل اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی است ضمن آنکه اصول ارائه شده ی این نظریه در توسعه شهری، توسعه های جدید، توسعه های درون زای بافت و بخصوص در برنامه ریزی محلات شهری اهمیت قابل توجهی دارد به نظر می رسد که اصول مطرح شده در این رویکرد رابطه تنگاتنگی با معیارهای پایداری داشته باشد.