بررسی عوامل محیطی موثر بر ادراک زمان در تجربه فضاهای شهری حین پیاده روی

ادراک، استنباط موضوعی است که شخص از یک پدیده دارد. اغلب پدیده ها به تنهایی درک می شوند اما زمان این گونه نیست؛ در حقیقت ادراک زمان متفاوت از چیزی است که ما معمولاً به عنوان ادراک می شناسیم. عوامل متعدد و متنوعی بر ادراک زمان موثرند که نوع حرکت هم یکی از آن هاست. پیاده روی شیوه ای وابسته به زمان برای تعامل در فضای شهری است. به دلیل آزادی عمل انسان پیاده برای توقف، مکث، تغییر جهت و تماس مستقیم با دیگران در فضای شهری، شناخت شهر و محیط بیش تر از طریق قدم زدن حاصل می شود. در واقع مسیرهای پیاده باعث حضور طولانی تر مردم و ارتباط آن ها در فضای عمومی می شود. هدف این مقاله بررسی عوامل محیطی موثر بر ادراک زمان و استخراج کیفیت های طراحی شهری موثر بر ادراک فرد از مدت زمان سپری شده در حین پیاده روی است. در همین راستا، با رویکرد کیفی و بهره گیری از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و هم چنین روش استدلال منطقی به بررسی عوامل موثر بر ادراک زمان پرداخته و کیفیت های موثر استخراج می شوند. نتایج پژوهش نشان می دهد کیفیت های نقش انگیزی، یکمرتبگی، نفوذپذیری، شفافیت، توالی و تمرکز، گوناگونی و تنوع بر ادراک زمان تاثیر دارند و مدت زمان سپری شده در فضایی که واجد این کیفیت ها باشد متفاوت از فضاهای فاقد این کیفیات است.