انسان قرآنی از دیدگاه ائمه اطهار علیهم السلام و جایگاه آن در عملکردهای اجرایی رفتاری خود

به حکم عقل سالم بشری و مطابق ادیان آسمانی انسان ها به منظور تکامل روح و جان و حرکت به سوی آفریدگار جهان و پیوستن به دنیای بیکران ابدیت آفریده شده اند. بدیهی است که این اصل مسلم جز در سایه تهذیب نفس و آراستن روح و تربیت روان و ایجاد صفات کمال در مسیر حرکت به سوی قرب الهی و شناخت خاندان عصمت و طهارت بر مبنای شاخصه های علوم اسلامی ایجاد نمی شود، و اصولاً بعثت انبیاء طبق روایات معتبر و صحیح اسلامی بر اصل تکامل جوامع انسانی استوار است. چنان که پیامبر اسلام (ص) فرمود: من برای تکمیل و تتمیم صفات روحی انسان ها و تثبیت معیارهای اسلامی و قرآن بنیاد مبعوث شده ام. بنابراین رمز رسالت خاندان آل الله تکامل صفات و آثار نیکتای روحی و سیر به کمال مطلق بوده و نظرات علوم اسلامی پیرامون زندگی بشریت امری ضروری است. قرآن میجد راهنمای کامل و واقعی برای رسیدن به جاودانگی بر محور جامع جمیع علوم اسلامی و شاقول راهنمای انسانیت است. نقش اهل بیت (ع) در این نقشه عمیق و معنادار نقش عامل به آیات الهی و الگوی تمام مخاطبان قرآن است. انسان قرآنی از منظر اهل بیت (ع) انسانی ست که جوهر فکرش عمل به فرامین الهی و قلم عمرش در مسیر پیمودن هدف والای اسلام و دین ناب محمدی سپری شود. علوم عالمان دینی، علوم انسانی را زمانی در تکامل انسان قرآن بنیان تعریف می کنند که سبک زندگی انسانی، سبک زندگی اسلامی باشد و بتوان شئونات اجتماعی اجتماع را در مسیر علوم اسلامی- انسانی که معیارش فرامین اهل بیت (ع) است به نمایش صفحه زندگی بگذارد. اهل بیت (ع) شاخصه های علوم انسانی قرآن بنیاد را ارزش های اجتماعی- رفتاری- عبادی- اقتصادی- عاطفی- سیاسی تعریف می کنند و تکلیف انسان قرآنی را عامل به این ارزش ها می دانند. و انسانی که دارای چنین ویژگی هایی باشد ناب ترین عملکرد رفتاری را از خود به منصه ظهور می گذارد.