نقش معارف و متون دینی در هویت یابی کودکان

دین به عنوان کهن ترین، نافذ ترین و اثرگذارترین نهاد اجتماعی بشر است، که اساس آن مبتنی بر ویژگی ها ونیازهای فطری انسان است و اصلی ترین عامل تأمین بهداشت روانی واحساس خودشکوفایی وخود ارزشمندی و در نتیجه عامل خوشبختی است دین می تواند به فرد هویت بخشی کند و هویت غیردینی او را تغییر دهد، مراد از هویت دینی در واقع همان آثار و عوارض ناشی از حمل وصف دین بر فرد دین دار است. به تعبیر بهتر با پذیرش دین به عنوان اصل اعتقادی ورکن رکین در زندگی، مسلماً تغییرات و نتایج مهمی برای فرد مؤمن در وجوه مختلف حیات وی حاصل می شود. بی شک دین الهی وحیات دینی داشتن، زیستن در فضایی سرشار از تعلیم و آموزه های دینی و مملو از تجربه های روحانی، فرد و جامعه را واجد شئون و احوالاتی متمایز از فرد یا جامعه ای که در این قضایا به سر نمی برد، می نماید. اگر دین یا تجربه ی دینی را به معنای حضور یک آگاهی از امر قدسی یا مقدس بپذیریم ناگزیر دارای آثار و عوارضی در زندگی افراد خواهد بود من جمله بر هویت یابی. آموزش های دینی دوران کودکی بر شکل گیری هویت و هویت دینی او اثر دارند و لازم است که کودک خود را برای دست یابی به هویتی پایدار آماده کرده و زمینه ای برای رشد بهتر هویت در او فراهم گردد. در این دوره ها باید با آموزش ها و برنامه های هدفمندی برای آمادگی و پیشرفت کودکان برای کارکردها و کنش های مناسب فردی و اجتماعی و دینی او اقدام کرد.