نقش معارف و متون دینی در هویت کودکان

دین و باورهای آن نقش اساسی در سلامت روحی هرجامعه ای دارد. تربیت دینی فرزند امان، برکاتش به خود او و دیگران خواهد رسید. بنابراین آموزش مفاهیم دینی را باید تقویت کرد. قدرت الگو پذیری بالا در طلایی ترین دوره زندگی کودکان ضامن حفظ هویت ملی و دینی هرکشور است. گویی آموختن آن ها درکودکی بسان نقش بستن مطالب بر سنگ است. بنابراین موثرترین زمان آموزش مسائل دینی در دوره پیش دبستانی است زیرا کودک بهترین و شیرین ترین لحظات زندگی خود را می گذراند و بدون کمترین مقاومت روانی آنها را خواهد پذیرفت. آموزه ها باید برای کودکان جذاب باشد چه به صورت قصه، داستان، شعر، تمثیل ها، بازی و...باشد چون بهتر آموخته و همانند سازی می کنند. برنامه های آموزشی به صورت تلفیقی باشد و از بیان صفات قهر و غضب خودداری شود. قرآن کریم استوارترین راه و روش زندگی است که باید از آن بهره مند شویم تا الگوی مناسبی در شکل گیری شخصیت کودکان باشیم . آن چه زندگی کودکان را شکل می دهد، اعمال و شیو های رفتاری و گفتاری ما است. پس خانواده ها با فراهم آوردن شرایطهایی موثر، جهت تداوم این آموزه های دینی در کودکان نقش اساسی و مهم ایفا می کنند. بی توجهی یا عدم اجرای صحیح تربیت دینی شرایطی مناسب برای هویت ساختن و استحاله فرهنگی فراهم شده است. در حال حاضر کشور دچار بحران هویت در این زمینه شده است. بنابراین تعلیم و تربیت دینی جایگاه خاصی در حفظ هویت ملی، فرهنگ بومی، هنجارهای اجتماعی، روحیه  میهن دوستی و حفظ و حراست از کیان و کشور دارد. برای مقابله با بحران هویت باید سرمایه گذاری از طریق مربیان، دست اندرکاران متعهد و دلسوز آن دوره طلایی صورت گیرد که با شگرد بازآفرینی و نوشتن خلاق با زبانی مناسب، بیشتر مفاهیم را نهادینه کنند.