نقش معارف و متون دینی در هویت یابی کودکان

هویت، شاکله وجودی انسان است که در طول زندگی مسیر او را تعیین می کند و این شاکله وجودی از ابتدای کودکی و با تقلید کودک از رفتار بزرگترها بخصووص والدین و افراد مورد علاقه اش شکل می گیرد. دور بودن فرد از تربیت صحیح دینی در سال های کودکی زمینه ساز دوری او از هویت  دینی می شود. در سیره معصومین (علیهم السلام) شکل گیری هویت کودک از ابتدای کودکی با تشویق و بازی و نیز تکرار و تمرین متون و آداب دینی همراه بوده است، بنابر عملکرد این بزرگواران در می یابیم کودک باید به طور مستمر و با زبان کودکی که برایش خسته کننده نباشد آداب و اخلاقیات اسلامی را بیاموزد. تقویت هویت دینی کودک نقطه مقابل و راهکار اصلی برای مقابله با بحران هویت کودک در آینده است و این تقویت هویت به صورت شناخت و آگاهی و تبیین اهداف دین به صورت ملموس و کودکانه و نیز با عملکرد درست خود افراد معاشر با کودک صورت می پذیرد و ابزار بازی و سرگرمی و قصه گویی و... در این راستا به کمک والدین، مربیان و معلمین کودک می آید تا بتوانند هویت کودک را به درستی و در جهت  دینی و اخلاقی شکل بدهند چرا که در صورت قصور در این امر دیگر در بزرگسالی تغییر هویت غلط تقریبا غیرممکن خواهد بود و هر آنچه کودک در کودکی خود بیاموزد شخصیت و هویت وی را شکل می دهد. بنابر نظریه برخی روان شناسان شخصیت اصلی هر فردی تا قبل از سنین مدرسه یعنی حدود شش و هفت سالگی شکل می-گیرد و پس از آن باید اخلاقیات و آداب درست دینی را در کودک تقویت نمود. باید به کودکان در سنین دبستان تفهیم کرد که خداوند احکام و دستورهای خود را از طریق ائمه معصومین (علیها السلام) روی زمین پیاده می کند.