نقش تعدیل کننده سرمایه روانشناختی در رابطه بین استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده سرمایه روانشناختی در رابطه بین استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری کارکنان دانشگاه بجنورد بود. روش: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، جامعه آماری کلیه کارکنان شاغل (هیئت علمی و غیر هیئت علمی) در دانشگاه بجنورد بودند. تعداد 140 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های استرس شغلی، سرمایه های روانشناختی و کیفیت زندگی کاری مورد سنجش قرار گرفتند. جهت آزمودن فرضیه های پژوهش از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیری با استفاده از نرم افزار spss-22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری(r=-0.595 p<0.0001)   و بین سرمایه روانشناختی و کیفیت زندگی کاری(r=0.421 , p<0.0001)  رابطه معنی دار وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد تعامل استرس شغلی و سرمایه روانشناختی، ورای اثرات متغیرهای اصلی، 8.2 درصد واریانس انحصاری افزوده را برای مدل ایجاد کرد که نشان می دهد این متغیرها تعامل معنی داری با یکدیگر در پیش بینی کیفیت زندگی کاری دارند, δr²=0.028)  δf=5.21,   p<0.02) نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر اهمیت سرمایه روانشناختی را به عنوان تعدیل کننده رابطه بین استرس شغلی و کیفیت زندگی کاری نشان داد. بنابراین به دانشگاه ها توصیه می شود به منظور کاهش تأثیر استرس های شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان خود، سرمایه روانشناختی آنها را ارتقاء دهند.