پیش بینی خودکارآمدی مقابله با مشکلات براساس ابعاد امیدواری و بهزیستی ذهنی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی خودکارآمدی مقابله با مشکلات براساس ابعاد امیدواری و بهزیستی ذهنی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان انجام گرفته است. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان برابر با 14100 نفر (7470 پسر و 6630 دختر) در سال تحصیلی 97-1396 بود که براساس فرمول کوکران 374 نفر از این دانشجویان (196 پسر و 178 دختر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد خودکارآمدی مقابله با مشکلات چسنی و همکاران (2006)، امیدواری اشنایدر (2002) و بهزیستی ذهنی کی یز و ماگیارمو (2003) بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها طبق نظر متخصصان و پایایی آنها با آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 87.0، 84.0 و 84.0 مورد تأیید قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که ابعاد امیدواری (تفکر عاملی و راهبردها) توانسته اند 8.24 درصد واریانس خودکارآمدی مقابله با مشکلات را پیش بینی کنند.(p≤0.05)  همچنین، ابعاد بهزیستی ذهنی (بهزیستی هیجانی مثبت و منفی، بهزیستی روان شناختی و بهزیستی اجتماعی) توانسته اند 6.44 درصد از واریانس خودکارآمدی مقابله با مشکلات را پیش بینی کنند.(p≤0.05)  نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد دانشجویانی که امیدواری و بهزیستی ذهنی بالایی دارند، از باورهای خودکارآمدی بالاتری برای مقابله با مشکلات برخوردارند.