بررسی نقش خودتنظیمی در ارتباط با سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس

این پژوهش با هدف بررسی نقش خودتنظیمی در ارتباط با سازگاری اجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس انجام گرفت. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل 1790 دانش آموز مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس بود و براساس فرمول کوکران، نمونه ای به حجم 316 نفر (138 پسر و 178 دختر) به روش خوشه ای چند مرحله ای تعیین گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های 1- خودتنظیمی زیمرمن و مارتینز-پونز (1986) و 2-  سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون دو متغیره ساده به روش همزمان به وسیله نرم افزارهای spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد خودتنظیمی با سازگاری اجتماعی (سازگاری اجتماعی، سازگاری هیجانی و سازگاری تحصیلی) دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بندرعباس نقش دارد و خودتنظیمی در ارتباط با مولفه های سازگاری اجتماعی بصورت مستقیم، نقش دارد.