تجزیه و تحلیل و تدوین راهبرد در ارزیابی کیفیت محیطی و نوسازی شهر تهران با رویکرد swot-fahp (مورد مطالعه: محله گلوبندک)

نوسازی بافت های فرسوده از جمله ی مهم ترین روش هایی است که دولت ها و نظام های برنامه ریزی برای مدیریت تنوع کالبدی عملکرد شهرها آن را به کار می بندند. بافت فرسوده به آن بافت شهری اطلاق می شود که به دلایلی قادر به حفظ پویایی خود در راستای ایفای کارکردهای کالبدی، فضایی، اجتماعی و اقتصادی نیست. هدف از انجام پژوهش حاضر شناخت ابعاد و شاخص های موثر بر ارتقاء کیفیت محیطی در نوسازی شهر تهران (خصوصاً محله گلوبندک)، ترسیم مدل سوات و ارائه مدل استراتژیک ارتقاء محیطی در محله گلوبندک می باشد. جامعه آماری این پژوهش را 50 نفر از ساکنین محله گلوبندک در وزن دهی به ماتریس سوات همکاری خواهند داشت. به دلیل محدود بودن تعداد اعضای جامعه از روش نمونه گیری تمام شماری بهره می بریم. در نتیجه از تمامی مردم محله بهره خواهیم برد. به منظور داشتن ابزارهای مناسب برای سنجش کیفیت محیطی نوسازی شهر تهران، پس از مطالعه ی مقالات و تحقیقات محققین گذشته پیرامون ابعاد و شاخص های کیفیت محیطی از ادبیات موضوع استخراج شدند. در ابتدا پرسش نامه های مقایسات زوجی، بین 20 نفر از خبرگان مدیریت شهری که در امر سنجش کیفیت محیطی محله گلوبندک در تصمیم گیری و ارزیابی نقش داشتند، توزیع شد. سپس با استفاده از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی چانگ و محاسبه ی میانگین اهمیت خبرگان، به رتبه بندی ابعاد و شاخص ها و در نهایت محاسبه وزن نهایی شاخص ها پرداخته ایم. هم چنین نقاط قوت، ضعف،  فرصت ها و تهدیدات با استفاده از ماتریس سوات بررسی و با ارائه پیشنهاداتی جهت ارتقاء و بهبود کیفیت محیطی و نوسازی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت.