بررسی تاثیر عوامل استرس زای محیط شغلی بر نوآوری کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجی تعهد سازمانی عاطفی در صنعت بیمه

یکی از بارزترین ویژگی های عصر حاضر، تغییرات و تحولات شگرف و مداومی است که در طرز تفکر، ایدئولوژی، ارزش های اجتماعی، روش های انجام کار و بسیاری از پدیده های دیگر زندگی به چشم می خورد. تغییر و تحولات دهه اخیر به قدری سریع و گسترده اتفاق افتاد که تمامی ابعاد زندگی را در جوامع بشری متاثر ساخت. این تغییر و تحول فزاینده محیط همراه با پیشرفت تکنولوژی، دستیابی سازمان ها به اهدافشان را در مسیر دشوار و پیچیده ای قرار داده است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین عوامل استرس زای محیط شغلی و نوآوری کارکنان با در نظر گرفتن تعهد سازمانی عاطفی به عنوان یک متغیر میانجی،می باشد. نتیجه گرفته شد که عوامل استرس زای تعارض شغلی) منجر به تقابل منفی می شود و همه این موارد اثرات متقابلی بر روی تعهد سازمانی عاطفی و نوآوری کارکنان دارد. جهت بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، از آزمون تحلیل عاملی تاییدی جهت تایید روایی سوالات و مشخص سازی عوامل کلیدی هر مولفه و از فن مدل یابی معادلات ساختاری جهت بررسی برازش مدل تحقیق با داده های جمع آوری شده استفاده گردیده است. یافته ها نشان می دهد که عوامل استرس زای چالش و بازدارنده در محیط کار چگونه عمل می کنند. عوامل استرس زا منجر به افزایش (گرانباری شغلی) یا کاهش (ابهام و تعارض شغلی) نوآوری کارکنان می شود زیرا آن ها دیدگاه های مثبت و منفی را از طریق تعهد سازمانی عاطفی القا می کنند. بنابراین میزان اشتیاق یک کارمند برای مشارکت در فعالیت های نوآورانه را می توان از طریق تعهد احساسی او برای پاسخگویی به نیازهای سازمان (گرانباری شغلی) یا عدم اشتیاق برای انجام کار بیشتر (تعارض و ابهام شغلی) اندازه گیری کرد.