بررسی و نقش خلاقیت در توسعه اقتصادی

بحث درباره توسعه اقتصادی، سال هاست که مورد توجه اندیشمندان اقتصادی و سیاستمداران بوده است. لذا اصول علمی و منطق عقلی حکم می کند تا ریشه ها و علل اولیه ورود به مسیر توسعه بازشناخته شود. در راستای تحقیق توسعه، هر کشوری برنامه ریزی و سیاستگذاری های فراوانی از جمله افزایش سرمایه های فیزیکی و سرمایه انسانی انجام می دهد. با وجود این که سرمایه انسانی از جمله عوامل موثر بر توسعه اقتصادی است، ولی شیوه نگرش به انسان در دیدگاه های مختلف متفات است. به طوری که شیوه نگاه به انسان در اقتصاد نئوکلاسیک به این صورت است که انسان را هم تراز با سرمایه (هم چون سرمایه فیزیکی) در تابع تولید قرار می دهند و هدف غائی رشد و توسعه، به جای تعالی خود انسان، افزایش تولید می باشد. در حالی که آمارتیاسین، به مفهوم عمیق تری از سرمایه انسانی در مقابل سرمایه فیزیکی اشاره می کند که بر بهبود زندگی و ازادی انسان تمرکز دارد و تفاوت بسیار مهمی بین ابزار و هدف قائل شده و بیان می کند که انسان نباید در مسیر توسعه فقط به عنوان ابزار و هم تراز با سرمایه قرار گیرد، بلکه وجود انسن نه تنها مهم ترین ابزار پیشرفت اجتماعی، بلکه عمیق ترین هدف آن نیز است. انسان به دلیل برخورداری از توانمندی ها و قابلیت های ذهنی می تواند تغییر و تحول بنیادین ایجاد کند. تغییرات بنیادین (خلاقیت) مهم ترین عامل توسعه اقتصادی بوده و توسعه اقتصادی حاصل رفتارهای خلاق انسان هااست.