بررسی شیوه های تامین مالی طرح های توسعه شهری با تاکید بر بهره گیری از مشارکت عمومی و خصوصی در پروژه های اجتماعی شهرداری تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوه های تامین مالی طرح های توسعه شهری با تاکید بر بهره گیری از مشارکت عمومی و خصوصی در پروژه های اجتماعی شهرداری تهران تهیه و تدوین شده است. تعداد پرسشنامه های مورد قبول جمع آوری شده، متناسب با حجم نمونه به دست آمده از فرمول کوکران، 204 فقره بوده است. پرسشنامه های یاد شده به صورت تصادفی در دسترس میان میان مدیران و کارشناسان در شهرداری تهران توزیع شده است. در این مطالعه 5 فرضیه مطرح گردید و همگی آنها اثبات شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که منابع درآمدی و تامین مالی کنونی شهردای تهران به طور کلی ناپایدار است. به عبارتی شهرداری تهران با روش های ناپایدار کسب درآمد می کند. به خصوص در پروژه های اجتماعی و فرهنگی مربوط به شهر تهران. بررسی های انجام شده حاکی از آن است که برای دستیابی به منابع پایدار درآمدی و تامین مالی برای شهرداری تهران بایستی از دریافت سهم مناسبی از مالیات های دولت، دریافت بهای خدمات، تامین مالی از طریق خصوصی سازی خدمات، دریافت انواع عوارض شهری، مالیات بر املاک و دارایی (عوارض نوسازی) استفاده کرد. همه این روش های درآمدی و تامین مالی در شهرداری قابل بکارگیری و اجرا می باشند. بنابراین برخلاف مطالعات قبلی که پایدارترین نوع درآمد را عوارض نوسازی و مالیات بر املاک (به عنوان اصلی ترین مالیات محلی برای تامین هزینه های شهرداری) می دانسته اند، این پژوهش نشان می دهد که دریافت سهم مناسبی از مالیات های دولت خصوصا در قالب مالیات بر ارزش افزوده برای شهر تهران پایداری بیش تری نسبت به عوارض نوسازی دارد. از این جهت که در حال حاضر دریافت عوارض نوسازی از شهروندان تهرانی با مشکلاتی همراه است. مثلا قیمت منطقه ای ملک به درستی تعیین نشده و یا برخی شهروندان از نظر اقتصادی قادر به پرداخت آن نمی باشن. گرچه در سایر کلانشهرهای دنیا مالیات بر املاک و دارای پایدارترین نوع درآمد است.