اثر هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی کشورهای عضو اپک (مطالعه موردی: کشورهای ایران، عربستان و امارات)

مقاله حاضر به بررسی تاثیر هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب عضو اوپک از جمله ایران، عربستان و امارات طی بازه ی زمانی 2000-2015 می پردازد. روشن است که تبیین این روابط نقش موثری در تصمیم گیری های اقتصادی در سطح داخلی و بین المللی دارد؛ چرا که با تحلیل و بررسی آن می توان برنامه ریزی متناسب با رقابت در سطح جهانی و در شرایط پیچیده اقتصادی انجام داد. در این مدل از متغیرهای هزینه های نظامی، صادرات نظامی، واردات نظامی، درآمدهای نفتی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، جمعیت و درجه باز بودن اقتصاد به عنوان متغیرهای مستقل و از تولید ناخالص داخلی به عنوان متغیر وابسته استفاده شده است. نتایج نشان می هد که همه ی متغیرها به جز درجه باز بودن اقتصاد بر رشد اقتصادی اثری مثبت دارند. سپس برای بررسی تاثیرات لحظه ای متغیرهای مستقل بر روی متغیر وابسه و نیز بر روی یکدیگر از توابع عکس العمل آنی در مدل خود رگرسیون برداری پانل (var-panel) استفاده شده و نمودارهای ان تحلیل شده است. افزایش در میزان هزینه های نظامی در کوتاه مدت موجب کاهش تولید ناخالص داخلی در کشورهای مورد مطالعه گردیده و بعد از آن و در بلندمدت، سیر صعودی پیدا کرده است. می توان این گونه توجیه کرد که در کوتاه مدت با توجه به این که منابع محدود می باشد، برای سرمایه گذاری در بخش نظامی باید از سای امور سرمایه صرف بخش های نظامی شود که ممکن است اثر سوئی بر رشد اقتصادی داشته باشد اما در بلندمدت خود بخش نظامی به یک بخش تولیدی تبدیل می گردد و هم چنین با تامین امنیت کشور سبب رشد اقتصادی می گردد.