بررسی و رابطه هوش معنوی و هوش عاطفی و ارتباط آن با اعتماد سازمانی کارکنان شهرداری شاهرود

گرچه در مورد مفهوم اعتماد سازمانی و رابطه آن با سایر متغیرها، پژوهش های متعددی انجام گرفته است. لکن هوش معنوی به عنوان عاملی اثرگذار بر رفتار فردی، اجتماعی و به تبع آن رفتار سازمانی، طی سال های اخیر در ادبیات سازمان و مدیریت مطرح شد ه است. از طرفی هوش عاطفی واژه ای است عمومی که عملکرد موثر را تداعی می کند. هوش عاطفی را می توان توانایی درک ها و هیجانات و احساسات خود را در جهت کمک به فعالیت های فکری، تصمیم گیری و ارتباطی دانست. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی و عاطفی و اعتماد سازمانی انجام گرفته است. بر این اساس ضمن مرور ادبیات نظری، متغیرهای مربوط و مقیاس سنجش آن ها چارچوب کلی مطالعه شکل گرفت. جامعه آماری این تحقیق تمامی کارکنان شهرداری شاهرود بود که تعداد 130 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد هوش معنوی (هیلدبرانت، 2011)، پرسشنامه استاندارد هوش عاطفی (کرون، 2007) و پرسشنامه استاندارد اعتماد سازمانی (بوئه، 2002) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش، از نرم افزار spss در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. بررسی نتایج فرضیات تحقیق نشان داد بین هوش عاطفی و اعتماد سازمانی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت در حالی که هوش معنوی رابطه معنی داری با اعتماد سازمانی نداشت. هم چنین به منظور تعیین مولفه های موثر بر اعتماد سازمانی از روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. بررسی مدل رگرسیونی نشان داد مولفه همدلی به عنوان متغیر تاثیرگذار بر اعتماد سازمانی بود.