بررسی اقتصادی "مکانیسم توسعه پایدار" با رویکرد نظریه بازی ها

مکانیسم توسعه پایدار یک مکانیسم مبتنی بر بازار است که به عنوان یکی از ابزارهای سیاست زیست محیطی برای مقابله با افزایش گازهای گلخانه ای در سطح جهانی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مقاله بررسی استراتژی های بازیکنان این مکانیسم با کاربرد نظریه بازی ها است. ساختار اساسی مسئله با بازی میان میزبان و سرمایه گذار تجزیه و تحلیل شده است. با تعیین دامنه احتمالی پرداخت سرمایه گذاری و کاربرد مفهوم تعادل ناش، دو وضعیت تعادلی بدست آمده است. شکل گیری حالت بهینه اجتماعی و همکاری کشورها در این مکانیسم مستلزم آن است که حاصل پیامد میزبان در استراتژی کاربرد مکانیسم و به عبارت دیگر منافع خالص شده از هزینه ها، بالاتر از حاصل پیامد او در استراتژی عدم کاربرد آن باشد. به علت اجباری نبودن این مکانیسم، وجود این گونه منافع برای هر دو بازیکن، پیش شرط اجرای همکاری در اجرای پروژه ها است.