اثرات کاربری اراضی بر روی کیفیت منابع آبهای سطحی حوزه آبخیز رودخانه قره سو

رشد سریع جمعیت و توسعه روز افزون باعث اثرات زیادی بر روی کیفیت آب شده است. در این بین تغییرات کاربری اراضی و استفاده بیش از حد از آنها به منظور تامین نیازهای انسانی باعث تغییرات بر روی کیفیت آبهای سطحی شده است. از این رو در مطالعه حاضربه بررسی اثرات تغییرات کاربری سرزمین، بر کیفیت آب رودخانه با استفاده از یک رویکرد مکانی-آماری پرداخته شد. برای این منظور از داده های کیفیت آب مربوط به 22 ایستگاه نمونه برداری کیفیت آب در حوضه آبخیز قره سو در اردبیل در سال 1392 مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه، تجزیه و تحلیل های مکانی شامل طبقه بندی نقشه های کاربری سرزمین، تهیه نقشه حوزه های آبخیز و روی هم گذاری نقشه ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. در پایان برای تعیین رابطه متغیرهای کیفیت آب با متغیرهای کاربری سرزمین از تجزیه و تحلیل های همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که متغیرهای درصد پوشش مرتع خوب، درصد کاربری کشاورزی، درصد کاربری بیشه زار، درصد کاربری مسکونی، درصد کاربری بایر، درصد کاربری جنگل و درصد کاربری مرتع ضعیف با متغیرهای کیفیت آب شامل دارای همبستگی معنی داری هستند. همچنین نتایج رگرسیون خطی چندگانه با رهیافت گام به گام نشان داد که از پارامترهای وابسته به عنوان متغیرهای کیفیت آب، پارامترهای sar, na, mg, ca, cl, ph  با کاربری اراضی به عنوان پارامترهای مستقل شامل کشاورزی آبی، مرتع درجه یک، مرتع درجه سه، بیشه زار، بایر، جنگل و کاربری مسکونی دارای رابطه می باشد. هم چنین صحت سنجی مدل بر اساس دو مدل 1- بررسی مقادیر پیش بینی شده و واقعی و 2- ریشه خطای میانگین مربعات، صحت خوب مدل بدست آمده را نشان داد.