اولویت بندی پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه های بخش جنوبی حوزه‏ آبخیز رودخانه‏ شور با کاربرد روش saw

بیابانزایی به عنوان پدیده ای نامطلوب در مدیریت منابع طبیعی تلقی شده و قادر است در هر اقلیمی رخ دهد. به-منظور بررسی اثر معیار خاک شناسی بر پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه ها در بخش جنوبی حوزه آبخیز رودخانه شور، نخست اقدام به تهیه‏ ی نقشه‏ی طبقات شیب، کاربری اراضی و زمین شناسی کاربردی با هدف ایجاد واحدهای همگن و تعیین خصوصیات خاک شد، به طوری که از طریق روی هم قرار دادن و تقاطع آنها در نرم افزارarcgis ، نقشه‏ی واحدهای کاری حاصل شد. در این تحقیق سه شاخص حساسیت پذیری نسبت به فرسایش، شوری و نفوذپذیری خاک در نظر گرفته می شوند که در نهایت هر یک به صورت نقشه‏ای طبقه‏ بندی شده، ارائه شدند. سپس اقدام به محاسبه وزن معیارها و نیز نسبت سازگاری با کاربرد روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) شد. در این تحقیق از روش saw به منظور تعیین پتانسیل و اولویت بندی گزینه ها استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، دامنه تغییرات شاخص ارجحیت گزینه ها مبتنی بر روش ahp-saw از 174.0 تا 999.0 متغیر است. نتایج تحقیق نشان داد که واحدهای v1 و v10 به ترتیب با دارا بودن شاخص های ارجحیت 999.0 و 174.0 بیشینه و کمینه پتانسیل بیابانزایی را به خود اختصاص داده اند. نتایج حاصل از پهنه بندی منطقه تحقیق نشان دهنده حضور دو طبقه کم (i) و خیلی زیاد (iv) در پهنه‏بندی شدت یا پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه ها است، به طوری-که 18.74 درصد منطقه (معادل 77.4245 هکتار) دارای پتانسیل بیابانزایی کم و 82.25 درصد منطقه (معادل 67.1477 هکتار) دارای پتانسیل بیابانزایی خیلی زیاد است.