• بررسی روش های مدرن به منظور به کارگیری در مدیریت رواناب شهری

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1397/06/12
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1397/06/12
    • تعداد بازدید: 356
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    کنترل وقایعی مانند آب گرفتگی معابر، اختلال در سیستم عبور و مرور، آلودگی منطقه به واسطه جاری شدن رواناب آلوده و سیل زدگی مناطق مسکونی و تأمین امنیت جانی، مالی و روانی شهروندان همواره دغدغه خاطر طراحان و برنامه‏ریزان شهری و مهندسین آب بوده است. گسترش اماکن و تأسیسات شهری در اثر ازدیاد روزافزون جمعیت و تبدیل اراضی کشاورزی، مرتعی و جنگلی به اراضی شهری همواره موجب بروز مشکلات عدیده ای شده است که درمجموع باعث برهم خوردن شکل طبیعی اکوسیستم و تعادل هیدرولوژیکی این مناطق می گردد. عدم تعادل هیدرولوژیکی حوزه های آبخیز نه فقط موجب سیل های بزرگ و کاهش جریان پایه می شود بلکه موجب فرسایش خاک، افزایش آلودگی در قسمت پایاب و کاهش تغذیه سفره های زیرزمینی نیز می گردد و ناپایداری نظام سکونت-گاهی را در پی خواهد داشت. مدیریت آب های سطحی شهرها برخلاف دیدگاه سنتی که راه کار اصلی را جمع و دفع هرچه سریع تر آب های مازاد می دانست، امروزه متکی بر این دیدگاه است که رواناب شهری یک منبع آب برای استفاده مستقیم و یا منبعی برای کاهش فشار بر منابع آب شرب محدوده شهرها  می باشد. رواناب ناشی از بارندگی در شهرها یک منبع ارزشمند و گران بهاست، باید شیوه مناسبی را برای حفاظت از کمیت و کیفیت این منبع و فنون استفاده معقول و منطقی یافت و اجرا کرد. امروزه از روش های مختلفی برای افزایش نفوذ آب در خاک، افزایش مقاومت سطوح شهری در مقابل حرکت جریان آب ( تحویل زمان تمرکز ) و هم چنین ذخیره سازی و استفاده مجدد از رواناب استفاده می شود. لحاظ نمودن شرایط اقلیمی نظیر میزان بارش ها، وضعیت خاک و کاربری اراضی شهری می تواند استفاده صحیح از این سازه ها را در آبخیزهای شهری ایران ممکن سازد و با تغییراتی در فرم و چگونگی احداث آو استفاده از مصالح محلی می توان به نتایج مناسبی رسید تا با شرایط کشورمان ایران انطباق لازم را پیدا نماید.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم