ارزیابی اجمالی پایداری حوزه آبخیز با استفاده از تغییرات زمانی و مکانی پوشش گیاهی

پایداری حوزه آبخیز برای پایداری حیات در بوم سازگان ها امری ضروری است. در واقع ارزیابی پایداری حوزه آبخیز با استفاده از سه بعد اصلی اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی به منظور اختصاص منابع به صورت بهینه لازم است. با توجه به اینکه پوشش گیاهی در مهار شرایط زیست-فیزیکی موثر است، از اینرو میتوان به عنوان معیاری برای ارزیابی پایداری حوزه آبخیز در نظر گرفت. در این راستا، مطالعه پوشش گیاهی با استفاده از فن اوری سنجش از دور با توجه به دقت و سرعت ارزیابی پدیده ها، مفید میباشد. لذا پژوهش حاضر با هدف مطالعه تغییرات زمانی و مکانی پوشش گیاهی با استفاده از شاخص نرمال شده اختلاف پوشش گیاهی (ndvi) به عنوان معیاری معتبر و نیز موثر در پایداری حوزه آبخیز در مقاطع زمانی 1365، 1377، 1387 و 1395 در حوزه آبخیز شازند انجام شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مقدار متوسط شاخص از سال 1365 تا 1387 روند کاهشی داشته و در سال 1395 وضعیت پوشش گیاهی بهبود یافته است. همچنین مقدار ndvi در مناطق مرکزی حوزه آبخیز بیش تر و در مناطق شمالی و غربی کمتر می باشند.