اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا -3 بر پاسخ آمنتین و مقامت به انسولین به یک جلسه تمرین مقاومتی در زنان چاق غیر ورزشکار

زمینه و هدف: آدیپوکاین های انسانی در فرآیندهای متابولیکی متعددی نقش دارند که شامل تنظیم اشتها، هزینه انرژی، حساسیت انسولینی، التهاب و فعالیت قلبی عروقی می باشد. امنتین، آدیپوکین جدیدی است که عمدتاً از بافت چربی احشایی ترشح می شود. هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا-3 بر پاسخ آمنتین و مقاومت انسولینی به یک جلسه تمرین مقاومتی با شدت متوسط در زنان چاق غیرورزشکار بود.

 روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، 20 زن چاقو غیر ورزشکار با شاخص توده بدنی برابر و یا بیش تر از 30 کیلوگرم بر مترمربع و در محدوده سنی 25 تا 35 سال به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در گروه مساوی شامل؛ 1)دارونما و 2) مکمل تقسیم شدند. مکمل گیری امگا-3 به میزان 3000 میلی گرم در روز و به مدت یک هفته انجام شد. مداخله تمرین مقاومتی شامل یک جلسه تمرین مقاومتی با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه به صورت ایستگاهی و در 9 ایستگاه انجام شد. 30 دقیقه قبل و بلافاصله بعد از مداخله تمرین از کلیه آزمودنی ها در شرایط 10 ساعت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. سطوح پلاسمایی امنتین -1، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد (0.05p<).

یافته ها: یافته ها نشان داد یک هفته مکمل گیری امگا-3 بر مقادیر امنتین -1 در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی تاثیر معناداری نداشت (0.05p>). شاخص مقاومت به انسولین در پس آزمون بهبود یافت.

نتیجه گیری: در مجموع احتمالاً مکمل گیری کوتاه مدت امگا-3 می تواند بر بهبود برخی عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی اثرگذار باشد.