بررسی محیط توسعه استعداد در رشته کاراته

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی محیط توسعه استعداد در رشته کاراته بود.

روش کار: پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه نوجوانان و جوانان کاراته کار تیم ملی و افراد حاضر در لیگ برتر (30 تیم) کشور در سال 1397 بود. نمونه آماری به دلیل محدودیت دسترسی به تمام افراد، برابر با 115 نفر با توجه به حداقل نمونه لازم (50) در نرم افزار پی ال اس (10 ضرب در تعداد شاخص های مدل اندازه گیری) انتخاب شد. که به همین تعداد پرسشنامه پخش، جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محیط توسعه استعداد از مارتیندال با 36 گویه مورد استفاده قرار گرفت. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه مورد تایید خبرگان و صاحب نظران این حوزه قرار گرفت. پایایی پرسشنامه برای بعد تمرکز بر توسعه بلند مدت (0.74)، بعد ارتباطات (0.78)، بعد شبکه ی حمایت محیطی (0.76)، بعد درک شرایط ورزشکار (0.82) و بعد اصول توسعه طولانی مدت (0.79) و برای کل سوالات محیط توسعه استعداد به مقدار (0.78) محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های کمی از روش های آماری توصیفی (جداول توزیع فراوانی و میاگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کالموگراف- اسمیرنوفو رتبه بندی فریدمن) استفاده شد. نرم افزارهای این پژوهش ₂₁spss و ₂pls بودند.

یافته ها: یافته ها نشان داد به ترتیب ابعاد ارتباطات (0.92)، اصول توسعه بلند مدت (0.88)، درک شرایط ورزشکار (0.88)، شبکه حمایت محیطی (0.87) و تمرکز بر توسعه بلند مدت (0.81) بیش ترین اولویت را داشتند.

نتیجه گیری: بر اساس یافته ها مشخص شد که داشتن ارتباط مربی، خانواده، معلم و ... با ورزشکار می تواند به پیشرفت و موفقیت ورزشکار در همه مراحل توسعه و شکفایی او کمک کننده باشد و ورزشکار می تواند از راهنمایی های تاکیتیکی و تکنیکی مربیان خود، روحیه دادن خانواده و معلمان و دستان خود در همه مراحل توسعه و شکوفایی استعداد خود بهره مند شود.