تاثیر عصاره هیدروالکلی بر گیاه کرفس بر مقادیر پلاسمایی عامل خطرزای آسم (ائوتاکسین) و اینترلوکین 10 در مردان دارای اضافه وزن به همراه یک دوره تمرینات پیلاتس

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس بر مقادیر پلاسمایی عامل خطرزای آسم (ائوتاکسین) و اینترلوکین 10 در مردان دارای اضافه وزن به همراه یک دوره تمرینات پیلاتس انجام شد.

 روش کار: در این مطالعه تعداد 30 مرد دارای نمایه توده بدنی بین 25-30 kg/m² به طور تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل گروه ترکیبی (تمرین پیلاتس و مصرف عصاره گیاه کرفس)، گروه تمرین پیلاتس و گروه کنترل قرار گرفتند. سپس گروه تمرین پیلاتس، برنامه تمرین پیلاتس را به مدت 3 ماه، هر هفته 5 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه انجام دادند. گروه های مصرف عصاره گیاه کرفس و گروه ترکیبی روزانه قبل از صبحانه مقدار 200 میلی گرم/ کیلوگرم عصاره هیدروالکلی برگ گیاه کرفس دریافت می کردند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نمونه های خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی ائوتاکسین و اینترلوکین 10 گرفته شد.

یافته ها: نتایج نشان داد در مقایسه درون گروهی، مقادیر ائوتاکسین و درصد چربی نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری پیدا کردند و در مقادیر 10-il افزایش معنی داری مشاهده شد. (0.05 p≤) در مقایسه بین گروهی، میزان درصد چربی و ائوتاکسین در گروه ترکیبی نسبت به گروه تمرین پیلاتس تفاوت معنی دار پیدا کردند (0.05 p≤)، ولی در مقادیر اینتزلوکین 10 تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. (0.05 p≥)هم چنین اختلاف معنی داری در bmi بین گروه ها مشاهده نشد (0.05 p≥)

نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که 3 ماه تمرین پیلاتس، تغییرات مطلوبی در کاهش ائوتاکسین و 10-il در مردان دارای اضافه وزن ایجاد کرد؛ اما انجام تمرینات پیلاتس و مصرف عصاره هیدروالکلی برف گیاه کرفس با هم، اثربخشی بیش تری نسبت به تمرین پیلاتس به تنهایی داشته است.