تاثیر آموزش مهارت های حرکتی بر کنترل مهاری و توجه پایدار و حافظه فعال در کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

زمینه و هدف: اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصب- تحولی است. نقص کارکردهای اجرایی خصیصه ی فراگیر این اختلال محسوب می شود که پیامدهای منفی بسیاری برای کودکان مبتلا به این اختلال را در بردارد. هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر آموزش مهارت های حرکتی  بر کارکردهای اجرایی از جمله توجه پایدار، کنترل مهاری و حافظه ی فعال کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی است.

روش کار: این مطالعه از نوع شبه آزمایشی، با طرح تک آزمودنی بوده و نمونه گیری به صورت در دسترس انجام گرفت. شرکت کنندگان 6 کودک با اختلال نقص توجه و بیش فعالی 7-11 ساله بودند. آزمودنی هادر طی سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت، مداخلات مبتنی بر مهارت های حرکتی را دریافت کردند. ارزیابی ها در 4 مرحله، یک هفته پیش از شروع درمان، بعد از شش جلسه درمان، بعد از دوازده جلسه درمان و در نهایت مرحله ی پیگیری (دو هفته بعد از پایان درمان) انجام شد. برای ارزیابی کنترل مهاری از آزمون برو/ نرو، ارزیابی توجه پایدار از آزمون ثبت توجه و ارزیابی حافظه ی فعال از تکلیف چند محرک پیشین استفاده شد.

یافته ها: نتایج حاصل از تفسیر نمودارها نشان می دهد که عملکرد شرکت کنندگان در آزمون های برو/نرو، ثبت توجه، تکلیف چند محرک پیشین پس از مداخله بهبود یافته است. هم چنین اندازه ی اثر نشان داد که مهارت های حرکتی بر توجه پایدار، کنترل مهاری و حافظه ی فعال موثر بوده است.

نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهند که آموزش مهارت های حرکتی می تواند باعث بهبود کنترل مهاری، حافظه ی فعال و توجه پایدار کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی گردد.