بررسی اثربخشی تحریکات و ستیبولار بر تعادل ایستا در کودکان کم توان ذهنی

هدف: کودکان کم توان ذهنی در تعادل عملکرد ضعیفی دارند لذا در این پژوهش تاثیر تحریکات وستیبولار بر تعادل ایستا در دختران کم توان ذهنی مورد بررسی قرار گرفته است.

روش کار: 12 دختر کم توان ذهنی مدرسه احیاء بروجرد با سن بین 8 تا 11 انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 6 نفره، کنترل و آزمایش تقسیم شدند، گروه آزمایش به مدت 6 هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه 35 دقیقه تحریکات وستیبولار دریافت کردند. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون اصلاح شده لک لک (stork) در چهار وضعیت مختلف با دستکاری بینایی و سطح، بعمل آمد. از آزمون های تی همبسته و مستقل به منظور تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها: نتایج افزایش معناداری در تعادل ایستا در وضعیت های اول و سوم در گروه آزمایش بعد از مداخل تحریکات وستیبولار را نشان داد. مقدار تی همیشه در گروه آزمایش در وضعیت اول (چشم باز و سطح سخت) 0.014=sig و در وضعیت سوم (چشم باز و سطح نرم) 0.029=sig بود و هم چنین با مقایسه میانگین دو گروه مقدار تی مستقل در وضعیت اول 0.19=sig و سوم 0.037=sig بود که این تفاو ت ها معنی دار بود (سطح معنی داری 0.05)

نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از تحریکات وستیبولار در تعادل ایستای کودکان کم توان ذهنی موثر بوده و از آن می توان در کنار سایر فعالیت ها استفاده نمود.